[ที่มา - http://www.ngdf.org/, หนังสือ Thyroid Eye Disease: Understanding Graves' Ophthalmopathy โดย Elaine Moore]
ศัตรูอันดับหนึ่งของอาการตาโปน คือ ความเครียด เครียด เครียด คร๊าบผ๊มมมม
เวลาเราเครียดเนี่ย มันจะไปสะกิดสะเกาภูมิคุ้มกันของเรา ทำให้เค้าตาลีตาเหลือกผลิตเจ้า "auto-antibodies" ออกมายกใหญ่ แล้วก็เจ้าตัวนี้ล่ะค่ะที่ไปโจมตีราวีกับเนื้อเยื่อหลังลูกกะตาของหมู่เฮา
เวลาดูจากบันทึก เทียบกับรูปตาที่ถ่ายเก็บไว้ทีไร ป้าเห็นเลยว่าช่วงเครียดตาจะเถิกเบิกขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ แม้ทุกวันนี้ที่หายโปนไปเยอะแล้ว ช่วงไหนเจอเครียดๆ มันก็ยังจะเถิกๆ ให้เห็นทันใจเลยจริงๆ นะป่าวอุปาทาน
ความเครียดอันนึงที่ป้าต้องเผชิญคือ การขับรถค่ะ วันไหนขับเยอะ ขับนาน หรือแม้แต่ขับสั้นๆ แต่เผอิญเจอพวก "มนุษย์เสียบ" นิ้วง่อยกระดิกไฟสัญญาณไม่เป็นเนี่ยนะ ไม่เย็นวันนั้นหรือไม่ก็วันรุ่งขึ้น ...เถิก... มันจะแบบเผยอๆ เห็นๆ เลย... ยิ่งดูจากรูปถ่ายก็จะเห็นว่าตาขาวด้านเปลือกตาบน มันจะเสนอหน้าออกมามากกว่าเดิมเลยอ่ะ
...ก็เลยพยาย๊ามมมมมม พยายามให้ตัวเองไม่เครียดทุกวันๆๆๆๆ แต่ชีวิตจริง...ก็ยากจะหนีพ้นมากเลย แต่ที่ช่วยได้ สำหรับป้านะ ก็เล่นกับลูกชายนายชิทสุตัวยุ่งบ้าง แกล้งหลานบ้าง ฟังเพลง สวดมนต์อาไรเงี้ย แล้วก็ (พยายาม) ออกกำลังมั่งตามแต่ความขยันจะอำนวย ...นั่นเองงงงงง
อย่าเครียดนะจ๊า จาได้หายเร็วๆ
แถมอีกนิด.. ชาวตาโปนยามนอนก็อย่าลืมหยอดตาแล้วใช้ที่ปิดตาด้วยนะคะ ตาเราปิดไม่สนิท จะได้ช่วยให้ตาไม่แห้งนะจ๊ะ
^_^
No comments:
Post a Comment